بررسی ارتباط هورمون رزیستین بااختلالات عملکرد تیروئید در بین مبتلایان به کم کاری و پرکاری تیرولیدی در انسان

مقدمه: رزیستین هورمونی پلی پپتیدی متعلق به خانواده مولکولهای شبه رزیستین می باشد. در خصوص میزان سرمی رزیستین در اختلالات تیروئیدی شامل پرکاری تیروئیدی و کم کاری تیروئید، نتایج ناهمسویی گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی سطح رزیستین در بیماران پرکار تیروئیدی و کم کارتیروئیدی و ارتباط این نتایج با وزن و شاخص توده بدنی بود. مواد و روشها: تعداد 82 بیمار مبتلا به اختلال تیروئید (34 بیمار پرکارتیروئید و 48 بیمار کم کارتیروئیدی) همچنین 80 فرد سالم به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. سطح سرمی هورمونهای رزیستین، تیروتروپین و تیروکسین به روش الایزا سنجیده شد. قد و وزن افراد نیز جهت محاسبه شاخص توده بدنی اندازگیری شد. یافته ها: در بیماران پرکارتیروئیدی و کم کارتیروئیدی سطح رزیستین بطور معنی داری بالاتر از افراد گروه کنترل بود. میزان رزیستین ارتباطی با شاخص توده بدنی، سن و سطوح هورمون های تیروئیدی نداشت. در بیماران کم کارتیروئیدی شاخص توده بدنی ارتباطی مثبت با tsh و ارتباطی منفی با t4 داشت و شاخص توده بدنی نیز افزایش یافت. نتیجه گیری: از افزایش میزان هورمون رزیستین در تختلالات تیروئیدی، احتمالا بتوان از سنجش این هورمون در تایید یا تشخیص اختلالات تیروئیدی استفاده نمود. کلمات کلیدی: رزیستین، کم کاری تیروئیدی، پرکاری تیروئیدی، تیروتروپین، تیروکسین و شاخص توده بدنی.